Nazivati stvari pravim imenom

U isto doba najlakši i najteži zadatak. Nazivati stvari pravim imenom u crnogorskoj „stvarnosti“, veoma je lako, istina je maltene iza ugla ove dvadeset i treće ulice, simboličnog naziva „Bolji život“, koji je, kao i svake godine od 1989. počinjao januarom. I tako iznova i iznova u krug slijepe repeticije, ponavljaju se iste greške, što i nije toliko sporno, koliko razlog za to. Veliki narodi prave grešku „ponavljušu“ jer su veliki, i imaju velika htijenja, mali je prave najčešće iz razloga sopstvene gluposti, ili želje da su veliki.

Današnji Crnogorci (čast rijetkim i časnim primjercima zbog kojih mi je srce puno ponosa kada vidim da ih nijesu bacili na koljena) su narod koji najbolje opisuju sljedeće osobine: ispraznost u namjeri da svoj vlastiti jad i bijedu (u svakom smislu) predstave u nekoj moderno-zapadnoj formi; osionost; poštovanje i puzanje pred autoritetima (koji su njihovi vodiči na putu praznine, veliki izbavitelji i karikaturalni istorijski isprdci koje niko nikada zapamtiti neće, osim kao narcisoidne polupismene džemperaške nekrofile koji se „pozivaju“ na svijetle tradicije ovog nekad solidarnog i sirotinjskog naroda); kao i potpuni kukavičluk (tačnije njegovo prikrivanje, do granica nepojmljivih iole razumnom čovjeku).

I sada dolazimo da glavnog problema. Ne može se u istom momentu kritikovati režim i biti sit. Tu nastupaju Crnogorci. Oni žele da ližu guzice Milu, Mugoši, Ranku (dobro, Ranku baš i ne ližu, ali je patriota), i inim džemperaškim ubicama, dilerima droge i „zaslužnim“ intelektualcima, koji su taman toliko intelektualci koliko i aktuelni ministar prosv(j)ete Migo Stijepović, mislim ako znate na što mislim. Ljex derogira...

Taj njihov dupelizački poriv uvećava guzice njih samih, njihovih porodica, i porodični budžet. I sada su oni „slobodni građani“? Čekaj, polako! Kako, kako? Cijeli život bi jeo režimska govna i agitovao protiv rođenog, osiromašenog naroda, i sada želi da mu se obraća sa „Vi“, i da se misli da je veliki, jer je veliki šupak i od tog šupkarstva mu djeca studiraju u Londonu, žena radi u ministarstvu, a on nosi smoking i puši mu kurac voditeljka RTCG u toaletu „Sejdefe“ ili „Mantre“?

Za dobar dio časne crnogorske sirotinje i uspavane (ili možda pokojne) srednje i radničke klase on je, ipak, običan brabonjak, uprkos društvenom statusu, jer je od velikog režimskog govneta dobio samo malo ali slasno parče svog fekalnog raja.

Sada se nosi sa tim! Ne može! Znam da je 27 godina (sa predpostavkom da će završit roku), dug period, i da je DPS uplivisao u crnogorske familije i pozapošljavao svu đecu u njima do 12. koljena (zadužio i pružio im šansu), ali to još uvijek nije dovoljno da se opere provincijska sklonost ka srkanju i žvakanju govana i sopstvenom uniženju, vi proklete crkotine, skorojevići i jadnici, koji bi dozvolili da vam Milo opšti sa ženom i ćerkama i sestrama, i još bi ste se hvalili sa tim! Džabe vam je sve!

(nastaviće se...)

Osvetnik Duklje